Of op z’n Engels: “outsourcen of insourcen”…
Dit speelt op veel niveau’s. Bijvoorbeeld op individueel niveau, gezinsniveau en werkgerelateerd. Ook in het bedrijfsleven stellen de directies zich de vraag welke taken ze zelf als bedrijf uitvoeren en welke taken worden uitbesteed. Die vraag richt zich op de “core-business”. Waar gaan we onze energie in steken – de hoofdtaken – en welk werk laten we door andere specialisten doen?
Jarenlang hebben we als gezin allerlei klussen uitbesteed. Grondige schoonmaakklussen, reparatiewerk, groot tuinonderhoud, dat soort zaken. We vonden dat we er geen tijd voor hadden, dat we al druk genoeg waren met werk en gezin. En dat kon ook gewoon. Financieel geen enkel probleem en de uitvoering is door specialisten natuurlijk van hogere kwaliteit dan dat je het als amateur zelf doet.
Nu in de vroegpensioenjaren voelt dat heel anders. Het argument van tijd en gezin gaat niet meer op en ook krijg je een soort schuldgevoel op het moment dat je werk uitbesteedt. Een voorbeeld: op het moment dat onze “interieurverzorgster” Kaiva uit Letland ons huis grondig schoonmaakt, merk ik dat ik ons huis toch min of meer ontvlucht. Het voelt niet goed dat je de krant zit te lezen terwijl een betaalde kracht je huis schoonmaakt.
Dit gevoel heeft ertoe geleid dat ik nu – bijna alles – zelf doe. Veel, heel veel, moet ik nog leren. Ik heb een uiterst (fijne) handige vader gehad, die na mij hoofdschuddend gade geslagen te hebben de klus telkens weer overnam. Het gevolg daarvan is dat ik qua handvaardigheid een wereld heb te winnen. En dat doe ik nu: “Übung macht den Meister”…. YouTube is een fijne leermeester. Je vindt er eigenlijk alles en het abonnement van iets meer dan vijf euro per maand is het absoluut waard.
Dit gaat met name op voor “doe-klussen”. Dat ligt voor meer intellectueel werk toch anders. Zo heb ik sinds een jaar of twintig mijn belastingaangifte uitbesteed. Met twee bv’s is belastingaangifte ingewikkeld. Je moet immers een balans publiceren en er komt veel kennis bij kijken om “binnen de lijntjes” te blijven en het correct te doen. Ik heb daarom al twintig jaar dezelfde accountant die tot in detail op de hoogte is en natuurlijk ook een zekere kostenpost is. Ik heb me nu voorgenomen om ook deze taak zelf te gaan doen. En dat is een behoorlijke drempel en vereist een “growth mind set”. Op de middelbare school had ik ooit het vak “Handel” gekozen en ik heb daar eigenlijk nooit veel van gesnapt. Veel termen die in mijn ogen onvoldoende werden uitgelegd en een bureaucratisch model waar je als leerling als het ware werd ingeperst. Slechte herinnering daaraan en nu dus aan de bak met “balans en Belastingdienst”…
Het mooie is natuurlijk dat een mens nooit uitgeleerd raakt en ook op hogere leeftijd gewoon nieuwe dingen kan leren. Weer een zoveelste voorbeeld dat de pensioenjaren tegenwoordig heel anders zijn, dan het verouderde beeld van “achter de geraniums gaan zitten”.