“Driving home for Christmas”…

Dit is al jaren mijn favoriete kerstliedje. De top-tien Kerstsong van Chris Rea..

Het beeld dat bij mij tijdens het luisteren opkomt is dat van de “vader des huizes”, in de auto, op weg naar z’n gezin. In mijn voorstelling, een avondspits met guur weer en die bekende rode achterlichtjes van andere auto’s voor je. Massaal voor je, in een tergend lange file. En je dan verheugen op het weerzien met jouw dierbaren. Het clubje waar je het allemaal voor doet. Het jaar dat op z’n einde loopt, waarin je alle energie die je in je hebt gaf en alle “hardship” die je hebt doorstaan achter je laat. Slechts met het mooie doel om jouw gezin een goede toekomst te geven. Dát beeld.

Ik hou van Kerst. Eigenlijk zolang ik me kan herinneren en ik word er ook sentimenteel van. Denk terug aan mijn fijne ouders die sinds mijn vroege jeugd van Kerstavond een speciale avond maakten. Deze Kerst komen al onze kinderen thuis, is de boel weer compleet. De dagen rond Kerst zien we ook vrienden tijdens gezellige borrels. Allemaal lekker cliché.

Zoals vandaag de ontmoeting met Michiel en Mahavir, bij Michiel thuis. Michiel was onze CFO in de tijd dat ik voor het Nederlandse bedrijf Hertel verantwoordelijk was voor de afdeling in het Midden-Oosten. Mahavir was destijds onze controller en hij viel op door een zeldzame combinatie van zeer hoge intelligentie, hoge waarden en normen, leergierigheid en een groot doorzettingsvermogen.

Mahavir – Indiaas staatsburger – is nu de rechterhand van Mohad Altrad, de eigenaar van het Franse miljardenimperium Altrad. Dit bedrijf met meer dan 52.000 werknemers is actief in grootschalige bouwprojecten in meer dan vijftig landen. Mahavir bekleedt nu een topfunctie bij deze multinational en is nog geen veertig jaar oud.

Mahavir’s chef overigens, Mohad Altrad, is nu ergens in de zeventig. Zijn exacte geboortedatum in maart 1948 is onbekend. In Syrië door zijn grootmoeder opgevoed en als vluchteling in Frankrijk terechtgekomen. Mohad heeft zichzelf leren lezen en is vervolgens in Zuid-Frankrijk een bedrijf gestart. Stap voor stap uitgebouwd, met een ijzersterk concept en met gerichte overnames. Hij is uiteindelijk wereldondernemer van 2015 geworden. Daarnaast heeft hij een PHD van de Universiteit van Montpellier behaald en heeft dus vanuit een eigenlijk kansloze situatie de absolute top van de pyramide bereikt. En deze Mohad Altrad is nu dus de directe baas van Mahavir.

Mahavir is nog herkenbaar dezelfde, maar wel een stuk volwassener. Michiel en ik zijn enorm trots op hem.

De tijden zijn ook echt veranderd. In die jaren dat ik in het Midden-Oosten werkte – zo’n tien jaar geleden – werden de belangrijkste functies bekleed door expats. Met name door Britten. Dat is nu anders. Meer en meer mensen met Aziatische wortels hebben de leiding, de vraag naar Europese werknemers voor de cruciale posities neemt af. Azië haalt Europa en de Verenigde Staten in. Gewoon door hard werken, geen slachtoffergedrag, elan en zelfvertrouwen. Ik kijk er met respect naar.

Hoewel ik gepensioneerd ben, lukt het eigenlijk heel goed om de contacten uit het werkzame leven aan te houden. Sowieso de collega’s en vrienden uit het leger. Maar dat is vrij eenvoudig, gezien de intensieve tijd die je met elkaar hebt doorgebracht. Het internaat leven op de KMA en het dag én nacht met elkaar optrekken in de operationele functies. Dat schept een levenslange band. Maar het lukt gelukkig ook om de contacten met fijne collega’s uit het bedrijfsleven te onderhouden. Hoewel geringer in aantal, niet minder waardevol.

Bij Kerst hoort dankbaarheid. Ik voel die dankbaarheid. Voor het schitterende leven dat we hebben. Een hecht gezin, fijne vrienden, welvaart en een goede gezondheid. Ik wens allen mooie Kerstdagen in intieme kring en een veilig 2024…