Nederland hoort tot de absolute top als het gaat om pensioenen. Volgens mij is het alleen in een paar Scandinavische landen nog beter geregeld, we laten de rest van de wereld achter ons. Er is al jaren gedacht over aanpassingen. De toenemende vergrijzing, de veranderingen in arbeidscontracten (bijvoorbeeld de enorme groei van het aantal ZZP’ers), fundamentele veranderingen in de economie vormen de aanleiding. Onder de Minister van Sociale Zaken, Wouter Koolmees van het Kabinet Rutte III is de stap gezet en heeft hij de steun van de vakbonden gekregen. Het was denk ik zijn “finest moment”. Zijn opvolgster Carola Schouten – Rutte IV – moet voor de invoering zorgen. Is dit nieuwe plan nou een verbetering en wat zijn de kansen en de risico’s? Het is gemaakt met bijna geen inflatie en die geldontwaarding gaat nu “door het dak” ….een wezenlijk verschil.
Ik heb er als “pensioen-amateur” geen verstand van, maar ga er wel over schrijven. Spannend vind ik het ook. We hebben immers een systeem waar veel andere landen met jaloezie naar kijken, wat sinds vele decennia uiterst succesvol is en dat gaan we radicaal veranderen. En nemen daarbij een groot risico dat het voor heel veel mensen misschien zeer slecht kan uitpakken. Is er nagedacht over een “plan B”, als er toch een aantal onverwachte zaken optreedt en kan er bijgestuurd worden? Daarnaast zie ik dat een Carola Schouten de taak heeft een stelselwijziging door te voeren dat ze zelf niet heeft ontworpen, maar erft van haar voorganger. Dat lijkt me verre van eenvoudig. Vanuit de Media zie ik een toename van kritische berichtgeving. Vooral een Pieter Omtzigt vind ik ijzersterk in zijn bevraging van de Minister. Met veel dossierkennis, in heldere taal en met een scherp oog voor de mogelijke impact voor jong, middelbaar en oud.
Regelmatig ga ik over de invoering van het nieuwe stelsel berichten Ik lees artikelen, volg het Tweede Kamer debat en praat met pensioendeskundigen. Ga de voor-en tegens weergeven. Het gaat immers iedereen aan: van jong tot oud…
