“Nederland op plaats 1 met beste pensioenstelsel ter wereld“
Een recent artikel van BNR Nieuwsradio citerend:
“Het Nederlandse pensioensysteem is weer de beste van de wereld, vinden het Amerikaanse adviesbureau Mercer en beleggersorganisatie CFA-Institute. Afgelopen jaren stond Nederland wel vaker op de eerste plek van de index die de organisaties jaarlijks maken van pensioenstelsels wereldwijd, maar vorig jaar scoorde IJsland net iets beter.
Het Nederlandse pensioenstelsel is volgens Mercer en CFA Institute ‘goed in staat om uitstekende uitkeringen te bieden’. Verder noemen de organisaties het toezicht op het Nederlandse pensioenstelsel goed en is de beleggingsportefeuille volgens Mercer en CFA Insitute goed op orde” (einde citaat).
Dat klinkt allemaal uiterst geruststellend. Temeer omdat Mercer de stap naar de hervorming van ons stelsel heeft meegenomen in de beoordeling. En we zijn de beste van de wereld!
Wanneer je echter reacties leest op artikelen die ons nieuwe pensioenstelsel behandelen, dan zie je iets heel anders. Namelijk een zeer sterke breed gedragen negatieve mening over ons stelsel en de op handen zijnde stelselwijziging. Nederlanders maken zich grote zorgen en hebben het gevoel dat de overheid met de vingers in de opgebouwde pensioenrechten zit. Vooral het feit dat iemand anders dan jijzelf bepaalt wat er met jouw pensioengeld wordt gedaan leidt tot verontwaardiging en boze reacties. Temeer omdat de leden van de Eerste en Tweede Kamer zelf buiten de door hen goedgekeurde regeling blijven! Dat geeft een gevoel van generaals die de soldaten naar het front sturen en zelf rechtsomkeert maken en veilig thee gaan drinken.
De frustratie is groot, omdat je niets aan deze situatie kunt veranderen, terwijl het wel verregaande consequenties voor jou als persoon heeft.
Ik heb al vrij jong het inzicht gehad om niet teveel te vertrouwen op een pensioenstelsel, de overheid en een AOW regeling in de verre toekomst. Eind jaren tachtig van de vorige eeuw ben ik met een relatief beperkt luitenantssalaris al gaan sparen, naast de ABP-pensioenregeling. Gewoon om niet te afhankelijk te zijn van een centrale regeling. Dat heeft me geen windeieren gelegd. Integendeel.
Sinds 2010 heb ik mijn zelf gespaarde en opgebouwde pensioengelden belegd bij Brand New Day , in een mix van aandelen en obligaties (belegd in ETF’s: Exchange Traded Funds). Dat is door het rente op rente effect en de jaarlijkse gestage inleg gegroeid tot een stevig kapitaal. Hoewel ik al met m’n zestigste vrijwillig met pensioen ben gegaan, heb ik dit kapitaal nog niet aangesproken. Ik laat het lekker groeien en deze flinke appel voor de dorst geeft een ontspannen gevoel.
Brand New Day belegt vooral in Vanguard fondsen. De grondlegger van Vanguard – John Bogle – is de uitvinder van de ETF. Spreiding en diversificatie zijn de grote troeven. Vanguard is nu de op één na grootste vermogensbeheerder ter wereld.
Helemaal top dus?
Nee helaas niet. Ik heb ongeveer 75% van dit kapitaal belegd in obligaties. Simpelweg omdat dit tot 2022 als een juiste strategie gold. Volgens economen en adviseurs: “naar mate je ouder bent meer obligaties in verhouding tot aandelen”. Dit was een op historische feiten gebaseerde “wetmatigheid” en al vele decennia een bewezen trend.
De Coronaepidemie in 2020 bleek echter het breekpunt. De geldpers werd door de overheden vol aangezet en daarna verhoogden de centrale banken vanaf 2022 de rente. De rentestijging die tot vandaag voortduurt, zorgde voor een ongekende waardedaling van meer dan 20% van middellange en langlopende obligaties.
Gelukkig koos ik in 2010 de Vanguard-variant met inflatiebeschermer, waardoor ik “slechts” pakweg 10% lager sta dan twee jaar geleden. Dat valt nog relatief mee. Volgens mij is het nu een kwestie van wachten tot de obligatiekoersen gaan stijgen. Misschien is de bodem van de obligatiekoersen bijna al bereikt.
Stomtoevallig en geheel “per ongeluk” had ik jaren geleden de knop “automatische risicoafbouw” uitgezet, in het Brand New Day systeem. Er is op zich niets mis met herbalanceren. Integendeel. Tot de uitbraak van de epidemie was het een verstandige actie om winsten veilig te stellen. Maar door de unieke duikvlucht van obligaties tijdens en na Corona ging die wetmatigheid niet meer op.
Het gevolg van “mijn onoplettendheid” was dat daardoor geen automatische jaarlijkse omzetting van aandelen in obligaties plaatsvond. Dankzij deze “fout” heb ik nu nog 25% aandelen bij Brand New Day, die mooie rendementen laten zien. Had ik ooit op de knop “automatische risicoafbouw” gedrukt, dan was de verhouding obligaties-aandelen jaarlijks automatisch aangepast in een lager percentage aandelen. Dat zou achteraf gezien zeer slecht geweest zijn voor mijn huidige rendement. Obligaties zijn op dit moment helemaal niet veilig, integendeel.
Mijn bedoeling met dit artikel en mijn keuze voor Brand New Day is bedoeld als voorbeeld. Het mooie van het Brand New Day platform vind ik dat je je eigen individuele voorkeuren kunt invoeren. Hoewel je niet zelf direct belegt, kun je wel accenten geven en keuzes maken. En ondanks de duikvlucht van de obligaties de laatste twee jaar, ziet het er nog gewoon goed uit, zijn de kosten laag en ga ik er in de toekomst van genieten.
De door mij gevolgde aanpak is niet bedoeld als financieel advies. Wel om lezers aan te sporen over de financiële kant van pensionering na te denken en om te zoeken naar de eigen verantwoordelijkheid hierin. Wat kan ik doen gegeven een bepaalde situatie? Wat kan ik doen met de ophanden zijnde pensioenstelselwijziging en hoe kan ik zorgen voor een mooie oudedagsvoorziening?
Iedereen op z’n eigen manier, passend bij de eigen situatie. Maar wel gewoon doen. Allemaal voor een opgewekte “oude dag”….